آشنایی با حروف صدادار در زبان انگلیسی از اهمیت زیادی در یادگیری برخوردار است. تشخیص دادن این حروف و دانستن تفاوتهای آنها با حروف بیصدای زبان انگلیسی هم در تلفظ کلمهها و هم در تشخیص حروف تعریف مناسب برای هر کلمه برای زبان آموزان بسیارمفید است. در این مقاله قصد داریم حروف صدادار در انگلیسی را تعریف کرده و تفاوت آنها را با حروف بیصدا بررسی کنیم. حروف صدادار در انگلیسی معمولا به عنوان حروفی تعریف میشوند که جزو حرفهای بیصدا نیستند. حروف صدادار وقتی به وجود میآیند که نفس ما بدون هیچ مانعی از حنجره و دهان بیرون بیاید، وقتی موقع تولید صدا، دهان یا دندانهای ما جلوی صدا را بگیرند، به صدای تولیدشده حرف بیصدا میگوییم. در ادامه این مطلب آموزشی از سری مقالات آموزشی سایت انگلیسی با دکتر منوچهرزاده همراه باشید.
تافل یا آیلتس؟ تفاوت ها برتری ها و ضعف ها نسبت به یکدیگر،
E
/ e،/i : بلند
این گونه فونیک نشان دهنده ی صدای (ای بلند) است.
مثال:
To be
English
Sea
Evil
Feet
/e/
در زمینه
یک نوع مصوت کوتاه و همان e محسوب می شود این حروف عموما در کلمات تک بخشی یافت می شوند.
مثال:
Them
Head
Red
Dress
Bed
/ə:/
شوا یا schwa : یک حرف صدادار رایج در زبان انگلیسی است که در بسیاری از کلمات یافت می شود و این یک حرف صدادار کاهشی است و در بسیاری از کلمات در بخش نهایی یافت می شود.
مثال:
Mother
Father
O
/ɒ/
به صورت آ کوتاه خوانده می شود.
همه چیز را درمورد
مثال:
Off
On
Hot
/ɔ:/
اگر با یک r دنبال شود به صورت” ﹹ ” بلند تلفظ می شود.
مثال:
Pork
Storm
Store
Short
More
Lord
/ə:/
شوا، اگر قبل از آن w و بعد از آن حرف r آمده باشد و همچنین در حروف صدادار نهایی هم استفاده می شود.
همچنین شما میتوانید برای کسب دانش بیشتر در زمینه
مثال:
Word
World
For
Preparation
/ʌ/
اگر قبل از آن w یا c و بعد از آن با یک n دنبال شده باشد. صدای آ بلند می دهد.
مثال:
Month
Monk
Money
Onion
حروف صدادار بلند، حروفی هستند که تلفظ آنها درست مانند اسم شان است. حروف صدادار بلند در زبان انگلیسی بسیار پرکاربرد است و یادگیری آنها شاید در ابتدا برای زبان آموزان کمی گیجکننده باشد اما روشهایی برای ساخت این حروف وجود دارد که یادگیری آنها را سادهتر میکند.
حروف صداداری که تلفظ بلند دارند، معمولا با حرف صدادار دیگری همراه میشوند که اغلب خوانده نمیشوند. در کلمههایی مانند late و tuneحرف e به آخر کلمه اضافه شده تا روی حرف صدادار قبلی خود تاثیر بگذارد و تلفظ آن را بلند کند.